урлымаш

сущ. от урлаш

1. рычание (о животных). Пий-влак урлымаш рычание собак.

2. разг. ругань, брань, ссора, шум. Тыгай урлымаш нунын коклаште чӱчкыдын лиедаш тӱҥалын. М. Шкетан. Такая ругань между ними стала возникать часто. – Кузе (Александр Михеевичлан) умылтараш? Кызытак! Уке гын ӱдыр верч урлымашат лийын кертеш! – п ӧ рдеш (Иван Степановичын) вуйыштыжо. К. Исаков. – Как объяснить Александру Михеевичу? Сейчас же! Иначе из-за девушки может возникнуть и ссора! – думает Иван Степанович.